Thuis in een vreemd land
Welke specifieke uitdagingen komt het steungezin tegen in contact met een vluchtelingengezin? Het vraagt vooral extra flexibiliteit en creativiteit!
Taal
Er wordt een groter beroep gedaan op de gespreksvaardigheid van een steunouder. De wederkerigheid in een gesprek is er niet zomaar, dus dat betekent zelf initiatief blijven nemen en niet bang zijn als er stiltes vallen. Wat het gemakkelijker maakt is om samen wat te gaan doen, naar een winkel, de speeltuin, de bieb of samen koken. Dan wordt taal minder belangrijk in de communicatie.
Afspraken
Vaak denk je dat je iets goed hebt afgesproken, maar dan pakt het anders uit. Jij komt en zij weten niets van een afspraak of zijn helemaal niet thuis. Vooral Afrikaanse gezinnen vinden afspraken echt raar en vaak niet zo prettig. Als je binnenkomt zitten kinderen voor de t.v, andere gezinsleden lopen in en uit, er staat wat te pruttelen op het vuur en ze zijn aan het afwassen of dweilen terwijl je een afspraak hebt. Als steungezin ben je voortdurend op zoek naar de balans tussen enerzijds meebewegen en anderzijds aan de bal blijven.
Cultuurverschillen
Afhankelijk van het land van herkomst kan het zijn dat een gezin onbekend is met voor ons basale dingen. Kinderen weten niet hoe ze met speelgoed kunnen spelen. Ouders weten niet hoe ze apparaten moeten gebruiken, gaan anders met hygiëne om en met opvoeding en begrenzing van kinderen. Als je je beseft als steungezin hoe groot de kloof kan zijn tussen twee werelden, geeft dat de ruimte die nodig is voor een vraaggezin om stap voor stap met die nieuwe wereld kennis te maken. En dat geldt ook andersom. Veel steungezinnen ervaren het contact met een vluchtelingengezin als relativerend en verrijkend.