INTERVIEW

Een andere wereld

Hanna en Kees hebben zelf geen kinderen. Tijdens de kennismaking blijkt dat Hanna graag een kind van de basisschoolleeftijd een leuke middag wil bieden. Maar dan belt de coördinator met de vraag hoe ze het zou vinden om Remco een autistische jongen van 13 te helpen met online onderwijs…

Hoe was dat voor je?

Nou dat is wel anders dan een middagje knutselen aan tafel. Wat jammer, dacht ik, dat het mij bij altijd wat ingewikkelder uitpakt, maar ik zag ook de uitdaging. Het was spannend, omdat ik geen ervaring met autisme heb. Het hielp dat er een proefperiode was. Ik wil zo’n jongen niet kwetsen als het mij uiteindelijk niet lukt. Maar ik wil ook niet bij de eerste hobbel opgeven. Er was gelukkig een duidelijke structuur. We gingen samen de onlinelessen volgen en opdrachten doen. Dat gaf houvast.

Hoe verliep het begin?

De kennismaking was confronterend, ik stapte een andere wereld in. Iedereen om ons heen heeft het goed. Dan besef je hoe rijk we zijn, niet alleen in geld, maar ook in mogelijkheden. Toen Remco de eerste keer kwam moest ik wennen aan dat hij zo weinig zei. Ik vroeg me van alles af. Hoe werkt dit, hoe moet ik het zeggen, vraag ik niet teveel van hem? Maar hij kon goed met de computer overweg en wist precies wat ie moest doen. Hij heeft overal veel tijd voor nodig. Dat is wennen voor mij. Je hebt veel geduld nodig en je moet doelen niet te hoog zetten. En als hij dan ineens iets uit zichzelf zegt of lacht om een grapje, dan denk ik: Yes!

Hoe is het nu voor je?

Die één op één aandacht werkt echt! Ik vind het leuk om zijn wereld wat groter te maken, dingen uit te leggen en juffie te spelen. Mijn eigen middelbare schoolperiode komt weer terug. We zijn met allerlei dingen bezig, een mango die op de fruitschaal ligt en die hij nooit gezien heeft. De geodriehoek die hij moet kopen. Voor mij een fluitje van een cent, maar hij moet drie keer de rivier oversteken en ziet nergens een brug.

Bij het uitleggen haal ik er van alles bij zoals plaatjes, voorwerpen, YouTube filmpjes. Bij het thema donorregistratie pak ik de brief erbij die Kees gekregen heeft van het Donorregister. We lezen die en bespreken van alles. Als Kees na afloop Remco naar huis brengt en hem vraagt wat is het mooiste dat je geleerd hebt vandaag, antwoordt hij: ‘de donorregistratie’. Dan ben ik blij! Daar haal ik mijn lol uit. Een hele andere lol, dan ik aanvankelijk had gedacht…