DILEMMA

De kunst van het raken en laten

In deze rubriek reageren we op twee vragen die vaak gesteld worden en die ook in de enquête en onze ‘denktank’ van steungezinnen naar voren kwamen.

Hoe gaan je eigen tieners om met die uit het vraaggezin? Wat verwacht je daarin van je eigen kinderen?

De variatie in de Buurtgezinnen praktijk is groot van weinig betrokkenheid tussen leeftijdsgenoten tot hechte vriendschappen die ontstaan. In het interview laat de steunmoeder haar eigen dochter vrij en zet vooral in op haar eigen relatie met het meisje.
Maar er zijn ook pubers die juist het contact met leeftijdsgenoten ontberen. Dat kan een match kwetsbaar maken, want de klik wordt lastiger naarmate kinderen meer hun eigen leven opbouwen. Wat helpt is om de druk (van wederzijdse verwachtingen) te verminderen. Te benadrukken dat de tiener welkom is als gast van het hele gezin en ruimte te laten voor hoe en of een vriendschap zich ontwikkelt.

Hoe ga je met verschillen in normen, waarden en grenzen? Ben je net zo streng als naar je eigen kinderen?

Het helpt om je als steungezin te realiseren dat er grenzen zijn aan je invloed. Je kunt situaties niet veranderen, maar wel aan de orde stellen, en een ander perspectief bieden. Net zoals met je eigen kinderen kun je aan de hand van een voorval het gesprek aan gaan. Raken en laten.
In de praktijk komt het meestal neer op dat steungezinnen minder streng zijn naar tieners uit het vraaggezin. Maar je wilt ook je eigen kinderen beschermen tegen eventuele negatieve beïnvloeding. Praat daarom over de huisregels: hoe kijk je aan tegen zaken als alcohol, drugs en taalgebruik en geef daarbij jullie grenzen aan.