In deze rubriek reageren we op twee vragen die vaak gesteld worden en die ook in de enquête en onze ‘denktank’ van steungezinnen naar voren kwamen.
Ik wil iets lastigs bespreekbaar maken, maar ben bang dat ik daarmee de relatie schaad
Het helpt om je te realiseren dat je een vraaggezin serieus neemt door de situatie bespreekbaar te maken. Het is dus niet de vraag OF je het bespreekbaar moet maken, maar HOE. Stilstaan en reflecteren, waarover we het eerder hadden, kan helpen om helder te krijgen wat je precies wil zeggen en waarom. Vraag de coördinator even met je mee te denken. Eventueel kun je het gesprek samen voeren.
Het is daarnaast goed om je te realiseren dat een vraaggezin zelf ook aan kan lopen tegen datgene wat je wilt benoemen. Of misschien hebben zij al gevoeld dat er iets aan de hand is. Het bespreekbaar maken wordt vaak als fijn ervaren, kan de lucht klaren en een verdieping van het contact betekenen.
Houden we door onze steun niet de hand boven het hoofd van het vraaggezin en daarmee een ongewenste situatie in stand?
Buurtgezinnen wil door de inzet van steungezinnen voorkomen dat problemen in gezinnen verergeren. Vaak bieden we steun aan gezinnen met kleinere problemen en is het voor een steungezin heel zichtbaar en voelbaar dat een vraaggezin door de steun geholpen wordt. Het komt steeds vaker voor dat de problemen in de vraaggezinnen best fors zijn. Als je als steungezin steun biedt aan een gezin waar de situatie verre van ideaal is voor de kinderen door alle problemen en stress in het gezin, dan kun je je gaan afvragen of het wel klopt wat je doet. Is dit gezin geen werk voor professionals? Houd je door jouw steun de situatie niet in stand?
Op deze vragen is geen eenduidig antwoord mogelijk. Wel hebben we een aantal punten ter overweging:
- Leg dit soort vragen altijd aan je coördinator voor, zij weet soms meer over het gezin en al ingezette professionele hulp. Samen kun je bespreken wat de waarde is van jullie steun. Een steungezin biedt hele andere hulp dan hulpverlening; praktisch, alledaags, gelijkwaardig. Het kan elkaar mooi aanvullen. Is er nog geen professionele hulp voor dit gezin? De coördinator kent de wegen om dit in te zetten.
- Je had toen je steungezin werd mogelijk andere verwachtingen en daar moet je nu afscheid van nemen. Je kunt dit zien als een soort rouwproces. Na de eerste verwerking, helpt het om met een nieuwe blik naar de situatie te kijken en je verwachtingen bij te stellen. Mogelijk lukt het om op kleine positieve dingen te gaan letten. Zowel in wat jullie als steungezin bijdragen als in wat het vraaggezin doet. Zo kan ontspanning in het gezicht van een kind je al laten zien dat het fijn was bij jullie of hoor je ineens iets leuks dat het kind thuis gedaan heeft.
- Tot slot: Het is goed om te weten dat uit heel veel onderzoek blijkt, dat kinderen die opgroeien onder moeilijke omstandigheden hiermee beter kunnen omgaan als ze steun krijgen van een buurman, tante of ouders van een vriendje. Deze steunfiguren of steungezinnen (!) worden daarom ook wel ‘Veerkrachtbeschermers’ genoemd. Het blijkt voor de veerkracht van kinderen met een moeilijke thuissituatie enorm van belang dat ze elders onbezorgd kind kunnen zijn.
Geef een reactie