Dordrecht – door Judith Lorier
Kortgeleden was ik tijdens een evaluatie weer even stil en verwonderd. Steunmoeder en vraagmoeder vertelden aan mij hoe goed de steun tussen de gezinnen loopt. De zoon uit het vraaggezin van 13 jaar, gaat best door een moeilijke tijd heen. De steun die hij krijgt via buurtgezinnen is een vast punt voor hem in de week, waar hij naar uitkijkt. Hij mag daar gewoon even zichzelf zijn en hoeft niks. Langzaam groeit het vertrouwen en komt hij meer los. Deze ervaring is wederzijds, ook het dochtertje uit het steungezin en de steunouders, kijken naar hem uit, ze noemen hem hun ‘Wandelkind’. De hond van het steungezin gaat rond de vaste tijd al bij de deur liggen wachten op deze jongen. Een moment uit de praktijk van Buurtgezinnen om heel blij van te worden.
