Soms ontstaat er zo’n mooie band tussen vraag- en steungezinnen, dat ze ook tijdens de feestdagen samenzijn. Zo vertelt steunouder Annelies Bax hoe ze samen met de kinderen van het vraaggezin afgelopen jaar Kerst vierden bij haar ouders.
“Met kerst kroop Layla op de schoot van mijn moeder”
Sinds anderhalf jaar komen Ty (5) en Layla (8) iedere week bij het gezin van Annelies Bax. Zij woont samen met haar man en hun kinderen Ravi (6) en Sifa (8). Hun hele familie woont in de buurt. Annelies: “Wij vinden het familieleven erg belangrijk en zijn allemaal betrokken bij elkaar. Hierdoor kwamen Layla en Ty ook al snel in contact met onze familieleden.” Door deze hechte relatie ontstond het idee om samen kerst te vieren.
“We vieren Kerstmis met onze hele familie, inclusief zes kleinkinderen. Ik heb toen gevraagd of Layla en Ty ook konden komen, want hoe leuk zou het zijn als ze ook een keer kerst met onze familie zouden meemaken? Mijn kinderen waren even verbaasd. Maar toen ik zei dat Layla en Ty er ook bij horen, waren ze het meteen met me eens. Het klopte zo. De vader van Layla en Ty stond er ook direct voor open. Zo werd het een hele gezellige kerstdag bij mijn ouders thuis. Iedereen had de allermooiste kleren aan en Layla kroop bij mijn moeder op schoot.”
Leren van elkaar
Toen het gezin van Annelies net was gekoppeld aan het vraaggezin, was dit best wel spannend. “Het is belangrijk dat er een goede match is tussen de kinderen. Gelukkig was dit meteen zo. Natuurlijk is het ook wennen in het begin. Ik wilde allerlei dingen gaan doen met Ty en Layla, het ‘bijzonder’ maken. Toen zei mijn man ‘Doe maar gewoon’. En hij had gelijk. In onze dagelijkse routine raakten de kinderen al snel gewend en vertrouwd. Ze komen iedere week en af en toe logeren ze in het weekend bij ons. Het contact met de kinderen en hun vader is heel fijn. Vorige maand hebben we voor het eerst hun moeder ontmoet. Het is waardevol om lang betrokken te zijn bij de kinderen, je leert ze echt kennen.”
Ook komt Annelies met haar gezin op de verjaardagen van Ty en Layla. “Dat vind ik leuk, want hierdoor leren we hun familie kennen. Sommige dingen gaan ook anders en dan leren we van elkaar. Zo kan de vader van Ty en Layla heel goed fotograferen en hij heeft een prachtige kunstfoto van schaken voor ons gemaakt. Heel bijzonder, want mijn man en zoon zijn hier fan van. Het werkt dus echt twee kanten op.”
It takes a village to raise a child
Ten slotte vertelt Annelies: “Ik geloof erin dat je kinderen met elkaar opvoedt. Ik heb mijn familie om me heen die ons steunen, maar dat geldt niet voor iedereen. Als je door een moeilijkere periode gaat, dan moet je er voor elkaar kunnen zijn. Dus ook voor vriendinnen of mensen uit de buurt. It takes a village to raise a child.”
Geef een reactie